Samen
We ontmoette elkaar een dag voor vandaag.
Jij gaf me je hand en ik de mijne , daar liepen we dan.
De dag erna , de dag van geluk, niemand kon ons meer scheiden.
Mijn haren wapperend in de wind , waar jij uren naar kon kijken.
Wij huppelend als een klein kind , ijsjes eten.
Praten tot het donker werd en de ochtend weer begon.
Ik kon alles bij jou kwijt en ik wist dat je me begreep op de manier hoe jij naar mij keek.
Alleen maar kijken , meer niet , dat was genoeg.
Voor altijd samen nooit meer te scheiden.
Dachten wij.
Dacht ik.
En toen , verliet je me.
Op de dag van verdriet.
De tranen rolden over mijn wangen.
Mijn verdriet niet te uiten.
In het hols van de nacht.
Vaarwel mijn vriend.
Rust zacht
Ingezonden door
Geplaatst op
02-03-2009
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Overlijden Samen VerdrietReacties op ‘Samen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!