stop
Jij beulen
die wandelt in de natuur
Wat ben je egoïstisch,
wat zijn je centen zuur.
Jij die stoeit in de weide,
is dit geluk niet waard.
Je bemind niet eens je naaste,
alleen maar het kwaad.
Nu roei je ons uit,
vernietig de natuur.
Zo martelen en doden,
bekoop je op den duur.
Kwistig zaait ge met distels,
besprenkeld met bloed.
In een wereld vol kanker,
neen, dat doet je genen goed.
Eens zal het je spijten,
want het goede wordt moe.
Het kwade wordt wakker,
Stop!!! Doe die onheilspoort toe.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2019
Over dit gedicht
Laat ons nog wat groen. Het zuivert de lucht en bekoord het wandelaarshart. Waarom alles uitroeïen en vernietigen.Eens krijgt men spijt, maar dan is het te laat.
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bomen Natuur UitroeiïngReacties op ‘stop’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!