4 mei de dag van het kwaad

4 mei de dag van een zwarte bladzijde
de tranen en het gemis van zovelen
vandaag staan we stil aan elkaars zijde
de dag die ons beetje bij beetje laat helen
vergeten van deze stille pijn doen we nooit
het verdriet en de verhalen zijn er voor altijd
zovele van hun geliefden en vrijheid beroofd
in een oneerlijke en absurde strijd
zij die een ster hebben gedragen
de vernedering en het gemis
waar zijn ze gebleven de dagen
tot hun gruwelijke lot werd beslist
welke ziel heeft kunnen bedenken
dat er een einde als dit werd bedacht
5 mei kwam de vrijheid voor velen te laat
daarom sta ik een tel voor acht
te overdenken wat er is gebeurt
en voel ik het intense verdriet
door velen mensen afgekeurd
de tranen van toen die niemand ziet
en toch zo door ons worden gevoeld
maar niets mee is gedaan
en de woorden het was niet zo bedoeld
waarom gaan de oorlogen dan door
is het gevoel van haat nog steeds niet bekoeld
gaat de vrijheid nog steeds niet voor
met een zucht en opgeheven hoofd
kijk ik omhoog en vraag ik mij af
waarom ik nog steeds in de goedheid van de mens geloof
omdat er ooit een soldaat zijn vrijheid opgaf
om ons te redden van een foute macht