Boos
Dat kuttige leven
Wat nu achter me ligt
Daar wil ik niet aan kleven
Daarom schrijf ik dit gedicht
Ik had het moeilijk en heel erg zwaar
Ik dacht na om te stoppen met mijn leven
Maar iedereen kwam me achter na
Ik wist het gewoon niet zeker
Was ik het leven wel waard
Ze zeiden wacht eens even
Jou leven is nog lange niet klaar
Ze begonnen met vertellen
Over mijn positieven
Het leven werd weer helder
Ik kreeg weer lieve brieven
Maar toen begon zij met zeuren
Het begon op men zenuwen te werken
Ik bleef alsmaar treuren
Ze zou het moeten merken
Dat wat ze mij nu aandoet
Vernietigt mijn goede gedachten
Ze laat dat kutgevoel weer komen
Laat haar maar lekker lachen
Op een dag komt ze erachter
Dan zit ze zonder vrienden
Te treuren in een hoekje
Dan ga ik wel lachen !
Ingezonden door
Geplaatst op
01-03-2009
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MirtheReacties op ‘Boos’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!