vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ik smelt
Beroofd van zinnen
lag ze te staren naar het plafond
adembenemend was het minnen
in zijn mand snurkend de dashond
onbewust wat zich afspeelde
liefkozend en kussend
niets dat ze verheelde
elkaar zacht sussend
maar realiteit naakt
hou van je en ik smelt
hun voeten de koude grond raakt
gedaan het spel wekker schelt.
Ingezonden door
Geplaatst op
29-04-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OnbewustmaarReacties op ‘Ik smelt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!