Houdt

Uit 'Credo'

steeds voor de ogen dat geen boom aan je denkt
als de bijl aan zijn wortels wordt neergelegd
wat de dood niet kent leeft in de eeuwigheid
de schuld is de last die je geen troost meer schenkt

als hij stort door de kruinen en brekend treft
lees dan in het hout wat zijn jaren deden
als hij een keer nog opveerd daar niet sterft
wees dan de maker die hout een reden geeft

bouwde hij aan zijn vrouw haar liefde een huis
droeg zij aan haar man de warmte een kind
om voor altijd aan elkaar te zijn verstrengeld

stelde hij de stijlen en dragers van hout
boog zij over het nieuw leven zij voedde
om voor altijd elkaar de tijd hun trouw te sluiten.

Guido van Geel