Sluit niet je hart
Sluit niet je hart,
die ik eens bewoonde
die me zozeer heeft bemind.
Verban niet de woorden
zacht, teer
die me gelukkig maakten
als een kind
Uw laatste kus
toen je mij beminde.
Uw laatste wuiven
met liefdevol gebaar
zijn vervlogen met de wind,
omsluit mijn hart met kilte.
Maakt me nooit meer
blijgezind.
Ik heb geweend
bittere nachten.
tranen, stille snikken
voor het zwijgen, de pijn.
Waar zijn die ogenblikken
van ons gelukkig,
verenigd samen zijn?
Ingezonden door
Geplaatst op
27-04-2019
Over dit gedicht
Na een ongeval in 2003, waar we samen, zwaar gekwetst uit kwamen, was mijn man nog een levende plant, kende me nog, maar wist niet meer dat ik zijn vrouw was.Verbleef in een centrum voor mensen met niet aangeboren hersenletsels. Voelde mij verlaten
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hartepijn Verdriet VerlatenReacties op ‘Sluit niet je hart’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!