vader

Je was een vader als uit een verhaal.
Met niemand kon je beter spelen.
Verzon voor ons een eigen rare taal
met woorden die verboden waren.

Vertelde zelfverzonnen verhalen
over landlopers in een ander land.
Speelde samen met mij bioscoopje
tegen onze witte achterwand.

Elke zondag mocht ik mee
dan ging jij voetbal kijken
en mocht ik spelen in het gras
plukte daar kleine madeliefjes.

En toen jouw tijd gekomen was
kwam je in een droom me troosten.
Legde jouw rimpelwang tegen de mijne
zei, ach jij lieve kleine, huil maar niet.

't is goed zo, ik moet verder gaan,
maar kan dat niet door jouw verdriet.
Waarheen mag ik je niet vertellen
maar onthoud, ik vergeet je niet.

Ik wist ik moest je laten gaan,
waarheen, dat mag ik nu niet weten.
Maar als het mijn beurt is om te gaan
zul je daar wachtend op mij staan.