Mensen zijn als bomen
Mensen zijn als bomen
jong en buigzaam in het begin.
Ontroerend door hun prille zijn,
kwaad vind je er nog heel niet in.
Bij het groeien gaan ze verschillen,
hadden ze veel tegenwind?
Te weinig zon misschien in de groei,
ontbreekt daarom alle bloei?
Harde stormen in hun leven
boetseren geleidelijk aan hun vorm.
Scheef gegroeid door hun verdriet,
of aangeboren, soms weet je het niet.
Verkeerd gegroeid, niet goed gesnoeid?
Er zijn mooie maar ook vervormde bomen.
Ook al deed de tuinman goed zijn werk,
niet elke boom is even sterk.
Mensen zijn als bomen,
gevormd door weer en wind.
Door tegenslagen in hun leven
en de liefde die men ondervindt.
Reacties op ‘Mensen zijn als bomen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!