vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De vloed
Toen stralen uit de nacht de wolken raakten
rees de zon die dag niet meer alsof de nacht
de dag voor altijd het licht benomen had
Toen sloten de nevelen zich tot het duister
begon de regen er voor altijd uit te dreinen
die dag dat het water uit de aarde welde
Toen steeg steeds meer steeg het water
alles verdween langzaam en zeer gestaag
tot er verder deze keer niets meer dreef.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
03-04-2019
Over dit gedicht
'Je moet roeien met de riemen die je hebt', zei de kapitein en punterde voort.
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ark Guidovangeel ZondvloedReacties op ‘De vloed’
-
Ook in een roeiboot kun je je doel bereiken. Je krijgt er sterke armen van
rita arends - 08-04-2019 om 08:41