Entropische eindigheid
wij hadden het doek
breed opgezet en
stevig ingekleurd alsof
de materialen nooit
op zouden kunnen raken
met joyeuze gebaren
en veel spektakel was
leven vorm gegeven
het zorgeloze bleek ons
gegund tot het omslagpunt
toen openbaarden feiten
het diepe moeras waarvan
gas de grootste leugen was
het bestaan een begaan
met redden van het vege lijf
wij hebben het schilderij
niet af kunnen maken
de structuren begonnen
al stinkend te ontbinden in
het bijzijn van onze kinderen
het doek kon schuld
en boete niet meer dragen
kleuren vervaagden en
vormen verloren stabiliteit
in hun entropische eindigheid
wil melker
11/03/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
11-03-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
A[pocalyps Dood LevenReacties op ‘Entropische eindigheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!