vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
alone
Witgele kroonblaadjes schuiven
symmetrisch naast elkaar in ronde oneindigheid.
Meeldraden kernen een krans rond de stamper.
Frivool bijna leunt de margriet
als een sensuele jonge vrouw
in de hoek van het strakke vierkant
dat uitdeint in witten en grijzen
getint door het licht.
Sprankelend leven in verstilde omgeving.
Abstractie van een nieuwe lente.
Straks gaat de zon weer schijnen in schitterend licht
wordt verdriet omhuld in een zoet gedicht
worden lippen naar elkaar gericht
streelt mijn wang jou zachte gezicht.
Liefde in schoonheid
prachtige bloem
op een bedje van zee
en goddelijke roem.
etiennegoderis.com
Reacties op ‘alone’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!