Zeventien Zeven
Wat moet ik doen
Nu er nooit meer een lach is
Geen vreugd om je grappen,
geen zorg om je pijn
Wat moet ik doen
Nu er nooit meer een dag is,
elk moment een hard gelag is
niet meer bij je te zijn
Oh, Ik ben sterk
zal tonen dat ik het kan
Geen arm om m’n schouder
Geen kus op mijn wang
Vergeef me mijn tranen,
vergeef me mijn angst,
vergeef me mijn woede
Het afscheid is wrang
Oh, ik ben moedig
draag de herinnering mee
Door dagen die bezwaren
Door nachten die gaan,
over het houden van,
over wat ooit was.
Over nooit meer jou
‘s- morgen bij het opstaan
Wat moet ik doen
als ik even niet sterk ben,
als de moed me ontbreekt
“Ik ga door met het levenâ€
Ik hoor je stem in mijn hart
Je helpt me, dat weet ik
elk jaar..... op
Zeventien Zeven
Corrason ©
17 juli 2015
opgedragen aan de nabestaanden van vlucht MH17
Reacties op ‘Zeventien Zeven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!