vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kleinschalige geborgenheid
ik heb me teruggetrokken
de brokken leven zijn
even veel te groot voor mij
zij spatten in duizend
stukken uiteen
gevoelloos als steen
ze gaan mij voorbij
het bestaan komt in
vergeten niet meer langszij
ik heb de troost van
herinnering van hoe
het vroeger allemaal ging
nog is er het ambivalente
van kleinschalige geborgenheid
maar de empathie zijn we kwijt
toch laait het vuur nog af en toe
als de wind met liefde waait
natuur lente uit de kluiten haalt
dan is het indolente van
traagheid even verdwenen
schijnt zon weer zijn warm verleden
wil melker
24/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
24-01-2019
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Drukte Herinneringen VroegerReacties op ‘Kleinschalige geborgenheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!