dichtbij
je was zo ver weg
zo onbereikbaar
zo verslavend interessant
je dwaalt door mijn gedachten
ik verleidde je
we zorgden voor intieme spanning
ik lokte het uit
jij wilde dat ik langskwam en ik volgde
ik veroverde je
ik hield er van
maar
tot daar
meer ook niet
ik wilde weg
ik werd bang
bang mezelf aan jou te geven
bang dat je aan me vast ging kleven
maar ik wil zo graag bij je zijn
jij ook bij mij
maar zo dichtbij?
dat doet me alleen maar pijn
pijn om jouw tranen te zien
wanneer ik zeg dat ik dit me angstig maak
en ik eigenlijk het liefst wil vluchten
vluchten voor die benauwde gedachte
om echt verbonden te zijn
vluchten van onzekerheid dat alles overheerst
ik wil terug naar de vrijheid die ik ervoor had
vluchten is veel makkelijker
toch?
ik kan niet ons accepteren als ik mezelf nog niet eens kan accepteren
je verwacht dat ik die gedachte moet laten gaan en mezelf goed genoeg moet vinden
dat ik er niet om moet geven hoe ik ben, omdat ik goed ben zoals ik ben
dat lukt niet? dat kan ik helemaal niet?
hoe dan?
dan worden we nòg closer
en verwacht je nòg meer van me
ik val alleen maar tegen
ik kom mezelf tegen
scheur in mn hart
maar bij jou zijn is zo fijn
wat moet ik doen
de makkelijke weg kiezen en weer in mezelf terugkeren?
zo veilig verder in mn eigen hartje alles zelf uitzoeken en me van je afweren?
of vechten
mn hartje met je delen?
wil ik dat wel? dan ben ik zo onzeker en ingewikkeld
zonder dat ben ik veel leuker
veel mooier
net als toen je nog zo ver weg was
toen was ik mooi
alles veilig bedekt
ik zat nog zo veilig in mn kooi
niets kon je zien
dat voelde fijn
nu doet het pijn
om me elke keer te laten zien
zoveel stress er van
zo veel mee bezig
zoveel mee bezig wanneer ik bij je ben
dat ik me niet eens meer kan focussen op ons
maar op hoe jij me zou zien
zo onzeker wordt ik
zo klein
het liefst zie ik je nooit meer
want elke keer weer
die confrontatie met mezelf
het doet zo veel pijn
jij vind het natuurlijk onzin
‘doe normaal, ziet er gewoon goed uit’
blablbla
mezelf schamen
dat is het
schamen
hoe kan je me accepteren?
zo met mezelf bezig zijn om hoe ik eruit zie, en faal gewoon keihard
hoe dan
jouw achterlaten
ik zou vrijer in het leven staan
weer heerlijk met beide benen op de grond
focussen op mezelf
maar ik wil je niet kwijt
Reacties op ‘dichtbij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!