Brief aan mijn kleine meid
Mijn kleine lieve Nova,
Meestal verandert de tijd en beïnvloedt alles om ons heen behalve de liefde die ik voor jou in mijn hart draag.
Die veranderd niet en word alleen maar groter na mate tijd verstrijkt en ook die worden langzaam vervaagd.
Wanneer iemand van wie je houdt er niet meer is, dan blijven alleen herinneringen, foto’s en dromen als je slaapt blijven over. Dromen zijn het moeilijkst, want als ik dan wakker wordt, dan ben je er niet.
Geen tijd kan dat veranderen, geen enkele hoeveelheid tijd zal dat ooit veranderen, zodat de tijd ophoudt enige betekenis te hebben en al wat overblijft is een dagelijkse pijn en een hoop verdriet.
Hoe kan het een liefhebbende vader 4 jaar weg word gehouden van zijn kleine meid?
Hoe kunnen mensen zo gemeen zijn? Zo blind en egoïstisch dat je moeder niet zien hoeveel schade ze aanricht bij jou, je zus en bij mij, en dat allemaal door naïeve beslissingen om een leven met een andere man te willen die jij papa moet noemen.
Mijn hartis gevuld met verdrieten leegte dat ik niet bij je kan zijn. Ik was nooit dezelfde persoon meer vanaf de dag dat ik je kwijt raakte en je bij mij vandaan werd gehouden.
Ik vergeet nooit de dag dat je werd geboren en de verpleegster gaf je aan mij om je vast te houden om je navelstring door te knippen. Je opende je ogen wijd open en keek me aan met je mooie blauwe ogen en maakte dit de eerste persoon die je zag je gaf me zelfs mooie glimlach.
Je heb mijn leven voor altijd veranderd en niets is belangrijker voor mij om voor je te zorgen en er voor je te zijn als jou papa.
Elke dagen nacht denk ik aan jou. Hoe het met je gaat en of je gelukkig voelt, of je me mist.
Het is moeilijk om niet te weten hoe het met je gaat.
Ik maak me zorgen om jou omdat ze ook jou papa hebben afgenomen en hebben vervangen met vreemde man die je papa moet noemen. Ik kan me niet voorstellen hoe verwarrend jij je moet voelen, het brengt elke keer weer tranen in mijn ogen.
Nova, je heb maar een papa en dat ben ik, dit zal ik de rest van mijn leven zijn en ik zal ook altijd voor je klaar staan als je me nodig heb.
Ik kan me niet eens voorstellen hoe je je hebt voelt of heb gevoeld en alle leugens die er zijn verteld zonder dat ik daar ook maar iets aan kon doen. Ik voel je pijn en verwarring en dit maakt me zo verdrietig en machteloos.
Het spijt me Nova, ik meen het, als ik iets had kunnen doen, had ik het meteen gedaan zonder enige twijfel. Maar je moeder houd de deur nog steeds gesloten en je wordt van mij weggehouden en niets dat ik hier aan kan doen.
Ik heb vernomen dat je problemen hebt met dit alles en dat je bijna geen gevoel meer kunt tonen. Dit breekt mijn hart want je zat vol liefde en had een positieve indruk op iedereen om je heen, dit doet me echt zoveel pijn en had er graag voor je willen zijn om jou verdriet proberen weg te nemen.
Ik hoop dat je wat troost kunt vinden bij je zus, ik herinner me dat je graag met haar speelde en ik het leuk vond om te zien dat je gelukkig was toen.
Het is nu bijna 5 jaar geleden dat ik voor je kon zorgen en kon vasthouden en zeggen hoeveel ik van je hou, nooit wist dat 14 Februari 2014 de laatste keer was.
Op een dagzul je dit lezen en zal je zien dat ik je nooit heb opgegeven en altijd gevochten heb om je weer te zien, ik zal je nooit opgeven Nova, Nooit. Niet zolang ik leef.
Je bent en blijft altijd mijn kleine mini-me, dus ik weet dat je vroeg of laat de waarheid zult zien dat je moeder de reden is dat ze jou bij me weghoudt en zichzelf moet uitleggen voor alle leugens die ze jou heeft verteld.
Ik mis je Nova en denk elke dag aan je, al weet je het nu niet maar ik zal er altijd voor je zijn en zal nooit stoppen met vechten en van je te houden tot de dag aanbreekt om voor ons om weer samen te kunnen zijn.
Ik hou zielsveel van jou en beloof je dat we weer samen kunnen zijn pluisje,
Voor altijd,
Jou papa....
Reacties op ‘Brief aan mijn kleine meid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!