vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Luchtballon
zwevend
in een onmetelijke stilte
zweef je daar
aangewezen op de luchten, de winden
onder je de kronkelende Donau
waar velen een gevoel van romantiek vinden
onttrokken aan de aarde
bol en eigenwijs
zet je voort je
hemelse reis
wat ben je mooi
wat zweef je daar
statig en pedant
helaas, eens
sta je weer nietig
zonder lucht met je mandje
op het land
Reacties op ‘Luchtballon’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!