Gebroken

Tis moeilijk
T’klinkt afschuwelijk
Vertellen aan iemand onbekend.
De reden van wie je bent.

Sterk en zelfstandig
Slim en verstandig
Lomp maar toch handig
Rebels en opstandig

Niets was tot nu simpel
De reden waarom ik iedereen afwimpel.
Twas hard te verduren
Ben beginnen bouwen aan dikke muren.

Muren die me beschermen
Tegen de gevaarlijke spoorbermen.
Die me veilig houden,
Voor waar mijn benen met me heen wouden.

Mijn hoofd zei nee,
Nee me mee!
Mijn hart zei ja,
Doe het gewoon...en ga!

Kom niet meer terug
Bouw geen brug!
Voel je altijd goed
Maar mijn hart, dat bloedt

Iedereen heeft moeilijke dagen
De mijne bestaan uit meerdere lagen
Lagen vol verdriet
Lagen die niemand ooit eens ziet

Muziek is mijn enige uitweg
Iets waar ik al mijn gevoel in leg.
Iets waar ik altijd bij terecht kan.
Mijn allergrootste meesterplan.

Eeuwige slaap van de geest
Dat is wat ik wou, het allermeest.
Ik durf niet
Ik zie wel wat het leven nog biedt.

Dagen gaan traag
Mijn hoofd trekt mijn zelfbeeld sterk omlaag
Niets, zelfs muziek kan niet meer helpen
Wanneer tranen mij in overvloed overstelpen

Helaas was het te laat
Het had toch niet meer gebaat
Alle hulp schoot tekort
Toen ik daar hing, lijkbleek, met touw vastgesjord.