vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
stemmen
Stemmen knijpen langzaam door.
Door me heen, van oor tot oor.
Sluipen geruisloos in mijn hoofd.
Veranderen denken, van vrijheid beroofd.
Ze fluisteren mijn geest in verval.
Maken me bang, onzeker en klein.
Helemaal alleen, zo diep in het dal.
Elke keer weer, zo veel pijn.
Stemmen zingen door in koor.
Ze trekken me weg, ze strekken me voor.
Ik voel niets meer, ik ben verdoofd.
Het gaat weer over, heb ik geloofd.
Nu weet ik het niet zeker.
Hoop heb ik nog wel.
Ooit ben ik niet meer zo onzeker.
Zit dan weer beter in mijn vel.
Ingezonden door
Geplaatst op
13-12-2018
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Depressie StemmenReacties op ‘stemmen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!