in ouderdom verweven

ma vandaag
daar op het bed
het lichaam en de geest
dat zich in de ouderdom verweeft
getekend door de last die zij nu draagt
‘Jan, daar heb ik toch niet om gevraagd?’

rimpels sieren
tekenen haar gezicht
lamgeslagen door de tijd
haar rug gebogen en krom
last van de adem die almaar stokt
happend naar lucht, dan een diepe zucht

zo de dagen ondergaan
zoveel verlangen
veel verleden
ondergaat
heden

haar leven vol ervaringen
ze voeden haar dromen
verdriet ook en hartzeer
strompelend een stukje
het is haar teveel
rust even op het
krukje

sprekend over de foto’s
geniet ik van de verhalen over haar leven
ziet nog scherp de momenten van toen
lang gelee, die haar nog altijd raken
berusting ook, Jan ’t is goed zo
laat mij maar even

we zingen mee het lied van Andre Rieu op TV
‘de fabeltjeskrant, ja, ja de fabeltjeskrant’
samen zo intiem delen deze momenten
op een doordeweekse dag
blij dat ik dit met haar
delen mag

uiteindelijk ik moet weer gaan
voor de thuiszorg een briefje
een pilletje voor de nacht
omarm haar zacht
strijk haar wang
afscheid weer

J.S. juli 2017