Geen uitzicht
Geen uitzicht
Waar ik ook kijk
Overal is duisternis
Ik weet niet waar ik moet gaan
En blijf daarom wankelend staan
Ik voel de koude wind
Maar wat ik ook doe
Ik vind de warmte niet
En voel alleen verdriet
Het is helemaal stil
Niemand hoort mijn verdriet
Er is niemand om mij heen
Ik voel me totaal alleen
Ik probeer te lopen in het duister
Maar weet niet welke kant ik ga
Ik voel angst opkomen
En loop hierdoor op tegen bomen
Welke kant moet ik toch op
Het is zo donker om me heen
Ik zoek een lichtpunt
Maar dat is me niet gegunt
Ik probeer te roepen om hulp
Maar mijn keel is dicht geknepen
Ik kan de weg toch zelf wel gaan
En op mijn eigen benen staan
Maar het is zo donker
En de weg zo zwaar
Welke kant is naar het licht
Voor een klein beetje uitzicht
Reacties op ‘Geen uitzicht ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!