Parasitaire symbiose
een zwaai
ogen en een lach
vingers die nog reiken
aan wat eens was
de hoek om
dan uit zicht in
leegte die altijd gevuld
werd door jouw blik
er kaatst geen
spanning meer in het
opgeloste perspectief
de nasmaak is niet lief
nog voordat grieven
zich manifesteren in de
uitleg van het gebeuren
wil ik niet gaan treuren
maar mijn verlies
nemen als man met
begrip ook hoe het in
jouw mening anders kan
heb mijn spiegelbeeld
bekeken in komende
jaren en zag mezelf
steeds meer verbleken
heb jou zien bloeien
wil zelf ook verder groeien
zonder de parasitaire symbiose
waarin wij elkaar nu gedogen
wil melker
28/11/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
28-11-2018
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gelijkwaardig Leven SamenReacties op ‘Parasitaire symbiose’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!