vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het vroegste uur
wat bleek nog
op het vroegste uur
en toch schreef
licht al een warm
welkom op de muur
in rood
gebroken kleurde
zon de opkomst
van een nieuwe dag
waarvan ik getuige was
ik zag de eerste
knoppen bloeien
hun doorzichtigheid
fluorescerend gloeien
breekbaar als kristal
heb de ijsbloemen
nog niet gewekt want
hun bevroren leven
zal pas in ontdooien
zuiver water geven
wil melker
17/11/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
17-11-2018
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ijsbloemen Leven WinterReacties op ‘Het vroegste uur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!