Sluwheid
Vriendelijke ogen,
Vol met schone schijn,
Als veel mededogen,
Wil toch altijd heerser zijn.
Vertrouwelijk en zachte stem,
’t hart zonder gevoel,
Geweten zonder rem.
Meedogenloos, bereikt hij ’t doel.
Gaat slechts op in eigen streven,
Enkel in eigenbelang.
Kan geen vriendschap geven,
Is voor de waarheid bang.
Wreed en gewelddadig,
Krenkend, elke ziel,
Tot laag en kwaadaardig,
De buit aan zijn voeten viel.
Eens zal ’t hem berouwen,
Als ieder tegen hem keert.
Heeft geen steun om te bouwen,
Vanuit ’t hart dat hijzelf heeft bezeerd.
Egbert Jan van der Scheer
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
25-02-2009
Over dit gedicht
Wie wind zaait, zal storm oogsten
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Achterbacks EenzaamReacties op ‘Sluwheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!