Alleenstaand

Als jong meisje ben ik de volwassen wereld in gegaan
Met al mijn kracht probeer ik tot op heden op beide benen staan

Mijn keus en mijn mening werden me toen ontnomen
Zoekend naar het juiste pad ben ik de duisternis tegengekomen

Ik heb zonder licht urenlang in het donker gewandeld
Denkend aan hoe anderen me hebben aangeraakt en hebben mishandeld

“Je bent sterk” hebben ze tegen me gezegd
Snappen ze dan niet dat ik weg wil van dit gevecht?

De verantwoordelijkheden voelen als een last op mijn schouders
Elke dag weer word ik geconfronteerd met mijn ‘onzichtbare’ ouders

Denkende als een opgever blijf ik toch doorzetten in dit leven
Ondanks alle slechte herinneringen zal ik blijven vergeven

Geduldig wacht ik af tot mijn wonden zijn geheeld
Zodat ik met een glimlach kan kijken naar mijn toekomstbeeld