verleden

wat het verleden al niet doen kan
wat een pijn het niet geeft
het blijft je achtervolgen
wat je ook beleeft

passeert er weer wat anders dan normaal
dan loop je vast met je plan
moet je opnieuw beginnen
maar geen vertrouwen dat jij dit kan

'mama lief', meen je dit mijn kind?
'mama knuffe', waarom toch met mij?
'mama helpe', natuurlijk doe ik dat
was ik uit mijn verleden maar vrij

dan kon ik genieten van haar complimenten
dan kon ik genieten van die armpjes om mijn nek
dan straalden mijn ogen bij dat liefdevolle
maar het spookt door mijn hoofd: 'je bent gek!'

het belemmerd mijn leven
het verkort mijn geluk
die rugtas, dat verleden
maakt dat mooie gevoel weer stuk

terwijl die zorgeloze meisjes stralen
terwijl zij lacht als ze mama ziet
voelt mama vlinders van binnen
en een knagend onbegrensd verdriet

als manlief je omhelst en je zachtjes kust
glanst het geluk op je gezicht
maar dat bittere verleden
zet al dat schone in een duister licht

zelfvertrouwen dat ken je niet
communiceren is zoiets als praten
liefde is je onbekend van vroeger tijden
kon je dat verleden maar verlaten

dan kon ik eindeloos genieten
van die armpjes om mij heen
van die vele mooie liefdevolle momenten
zodat ook de zon in mijn leven scheen

dan was er niemand die je nog ontweek
dan was je spontaan, geïnteresseerd en gastvrij
das was wantrouwen een onbekend begrip
maar helaas heeft dat verleden mij

maar nu moet het uit zijn
nu komt hier een eind aan
dat verleden moet uit mijn rugtas
en niet langer als blokkade voor mij staan

ik zeg je gedag, ik zeg je tot ziens
het verleden als leidsman, niet langer voor mij
ik zoek mezelf op, ik ga een nieuwe weg
mijn rugtas is leeg, ik ben weer vrij!