Zal de zon ooit weer schijnen
De zon schijnt maar ik voel hem niet
maar ik voel hem niet
voel hem niet
een gebroken ziel koud als ijs
ziel koud als ijs
als ijs
de vogels fluiten maar ik hoor ze niet
maar ik hoor ze niet
hoor ze niet
er zijn geen wolken maar ik zie grijs
geen wolken maar ik zie grijs
ik zie grijs
ik luister een lied maar het boeit mij niet
maar het boeit mij niet
boeit mij niet
Ik kijk naar buiten en ik weet niet wat ik zie
ik weet niet wat ik zie
wat ik zie
ik pak een boek maar de woorden vang ik niet
maar de woorden vang ik niet
vang ik niet
al wat ontbreekt is de ontwapende magie
is de ontwapende magie
ontwapende magie
dan gaat de telefoon en breekt de zon langzaam door
breekt de zon langzaam door
langzaam door
een luisterend oor is wat mij wordt gegeven
is wat mij wordt gegeven
mij wordt gegeven
de buurvrouw geeft aan mijn gevoel gehoor
aan mijn gevoel gehoor
gevoel gehoor
de wandeling door het park doet mij opleven
doet mij opleven
mij opleven
ik wilde eigenlijk in mijn sleur blijven hangen
in mijn sleur blijven hangen
mijn sleur blijven hangen
maar een goede buur heeft het door
een goede buur heeft het door
heeft het door
zij is voor geen gat te vangen
voor geen gat te vangen
gat te vangen
emoties waaien rustig voort
waaien rustig voort
rustig voort
de zon brand op onze huid
op onze huid
onze huid
ik hoor wat vogels fluiten
hoor wat vogels fluiten
vogels fluiten
dan ineens zingen wij beide luid
zingen wij beide luid
beide luid
kan ik een zware dag wederom afsluiten
zware dag wederom afsluiten
wederom afsluiten
Reacties op ‘Zal de zon ooit weer schijnen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!