Rouw is als de wind

Een zacht briesje veegt
langs je wangen en streelt je
een glimlach verschijnt.

Met daadkracht en hoop
ga je de wind tegemoet
een zalig moment.

Zeer onverwachts komt
de intens duistere tijd
donkere wolken.

Trillende handen
tastend in de duisternis
het suizen van wind.

Omhuld door de storm
momenten van angst en zeer
een wankel bestaan.

Stilstaand in de tijd
het gevoel van leegte en
het gevoel van niets.

Met kleine stapjes
biedt je weerstand tegen wind
vooruitgang geboekt.

Bedroefd doch voldaan
verwijderd van zware storm
weg van het duister.

Een zachtere wind
warm licht schijnt door de wolken
gloed op je gezicht.

Gebroken hartje
in elkaar gezet maar niet
helemaal geheeld.

herinnert de storm
het eindeloze lopen
maar voelt nu de rust.

Kalmte binnenin
met de wind in de rug, op
naar een nieuwe dag.


En dan is het windstil.