DE WEG NAAR PARIJS IS LANG
DE WEG NAAR PARIJS IS LANG
Opritten, afritten,
bergritten, tijdritten
geen moment om te pitten
ploegen die zwoegen
zweten en vergeten
waaraan ze begonnen zijn
doortrappen, afstappen
klimmen en dalen
vallen en opstaan
doping schandalen
doorgaan doorgaan
tot het schuim op je mond zit
tot je moet braken
alles uit wil kotsen
maar je wilt niet staken
ronddraaien die spaken
Solo of in de de bus
een flinke berg klus
de dood of de gladiolen
losers en idolen
ze rijden allemaal mee
op deze Franse reis
op weg naar het wielerparadijs
Verliezen of winnen
opnieuw beginnen
demarreren, achter blijven
om je moeder roepen
op je fiets poepen
knieën bezeren
sleutelbeen breken
maar niet om genade smeken
kopman of knecht
goed of slecht
enorm in vorm
last van een lintworm
tegen de wind
tegen de tijd
tegen iedereen
tegen jezelf
En aan het eind,
de finish
de winnaar
de zoen
dat is alles
wat er is
(buiten een miljoen)
de zoen van
een ronde miss.
Ingezonden door
Geplaatst op
12-07-2018
Over dit gedicht
ode aan de Tour de France
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
DopingReacties op ‘DE WEG NAAR PARIJS IS LANG’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!