Het net

Het begint bij een klein puntje,
Eén zwart puntje maar in het felgekleurde heelal.
Die het langzaam maar zeker toch eens waagt,
Die de mooie felle kleuren, langzaam zwart maken zal.

Ik voel het sluipen, meter bij meter,
Kruipend weer wat nieuwe lijnen gemaakt,
Weer angstaanjagende nieuwe scenario's
Weer een nieuwe schietende lijn, die me raakt.

Het smeert zich uit, verbreed zich en verspreid,
Elke nieuw onafgereisd stukje meer lijnen erbij,
De weg terug naar de felle kleuren lijkt kwijt,
Mijn gedachten en haar kronkels creëren een nieuw schilderij.

Starend naar dit schilderij,
Sta ik versteld tot waarin zij mogelijk is.
Hoe is dit zo zwart gekomen? Waarom en wanneer?
Bedenk ik me terwijl ik me weer met mijn gedachten defuseer.