vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De kleinste pasjes
jij maakte
de kleinste
pasjes zo fijn
dat de
muziek een
mozaïekje spatte
als kunst op de
rode aderen in
de marmeren vloer
waar de dans
haar kloppend
eigen leven leidde
roffelende
hakken kaatsten
de spanning steeg
tot de finale
het staccato omarmde
en stilte emotie schreef
wil melker
20/06/2018
Reacties op ‘De kleinste pasjes’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!