1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

ICARUS

ICARUS

(Ode aan P.C. Hooft)

Ik sla mijn vleugels uit
Ontstijg, bevrijd, de aarde
Ontvlucht het wrede lot
Dat mij zo zeer bezwaarde

Laat onder mij het water
Voel hoe de speelse wind
Strijkt langs mijn witte veren
Mij woordeloos bemint

Stijg hoger en steeds hoger
Waar 's werelds zwarigheden
Verdwijnen in de diepte
Van een vergaan verleden

Waar wereldlijk rumoer
In vrijheidsdronken vlucht
Al stijgend word bezworen
Tot slechts een zwak gerucht

Stijg hoger en steeds hoger
Naar 's hemels vergezicht
Verblind door duizend stralen
Van 't gouden zonnelicht

Maar al te hoog gestegen
Slaat plots mijn laatste uur
'k Sterf met verbrande vleugels
Verteerd door goddelijk vuur

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Over Icarus

Geef uw waardering

Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Icarus Ondergang Vleugels

Reacties op ‘ICARUS’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

ICARUS