Dichte deur (Deel III)

Zachtjes sluit ze haar deur,
ze sluit zich af van hem.
Van zijn lach, zijn handen.
van de koffie en zijn stem.

Geen zoektocht naar wat kon zijn,
dus accepteert ze zijn gemis.
Dus ontwijkt ze zo zijn pijn,
En lijkt dit alles wat het is.

Maar hij weet zonder wankeling,
dat met deur op slot of niet.
Zij konden zijn zonder aarzeling.
ze konden bestaan zonder verdriet.

Maar de deur is er nu echt,
zonder kon ze dit niet.
Daarmee houdt ze alles recht.
en dus aanvaardt ze zijn verdriet.