vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schimmen en vuur
Daar daagt de schim,
Die alles overschaduwt.
Hij neemt mijn lach,
Hij grijpt mijn zin.
De stilte in zijn donker,
Is oorverdovend hard.
Cynisch en ongevoelig,
Het is mijn lot die hij nu tart.
Maar in die grijze massa,
Brandt mijn vuur voor jou.
Nog steeds na al die jaren,
Nee, feller nog dan ooit.
Sarcastisch dringt het door,
Dat waar wij ooit niet waren.
De start was daar het einde,
Maar het eind nu dat begin.
Ingezonden door
Geplaatst op
01-05-2018
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerlangenReacties op ‘Schimmen en vuur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!