Stilte

Zoals vermoed is daar de stilte,
Oorverdovend blijkt toch weer.
Neem jij een momentje?
Of ben je er straks niet meer?

Of is het een getuigschrift,
bedankt en tot ooit weer.
Het is beter voor de rust,
Maar doet toch een beetje zeer.

Nog één nachtje slapen en dan,
dan kan het zo maar zijn.
Dat je mij voor het laatst ziet,
het wordt hoe dan ook wel fijn.

Ik sluimer in de stilte,
zonder wil en zonder moed.
Omdat ik toch geen keus heb,
en jou wel volgen moet.