Slotwals (Dans deel XII)

Lamgeslagen sluit ik de dag,
kansloos wensend dat ik je morgen,
of als het moet daarna pas zien mag.

Mijn gevoel sluit haar handen om mijn keel,
verstikt me traag maar zeker,
het gemis wordt me teveel.

Gevoelens zijn niet vaak zo sterk,
dat ik echt gek wordt van jouw gemis.
dat is wat ik nu steeds bemerk.

Je vraagt me wat er met me is,
en gebiedt me spaar het op voor later.
Waardoor ik je nog erger mis.

Ik wil jou zo graag even echt dichtbij,
zonder grenzen en zonder kansen.
Kalm, lieflijk, mooi en vrij.

Als ik je straks vertellen kan wat ik wil van jou,
gooi je me dan aan de kant?
En kleurt mijn wereld dan weer grauw?

Want kleuren waren nooit zo echt,
voordat ik jou weer weer sprak.
Nooit eerder kwam alles tot zijn recht.

Ik sluit mijn ogen en ook de dag,
omdat ik enkel dromen kan.
Van jou en je prachtige lach.