Koffie besteld (Dans VIII)

Niet alle woorden gesproken,
Opnieuw het vuur ontstoken.
Niet al mijn gevoelens blootgelegd.
Heb jij dan wel alles voorgelegd?

Sinds jouw stof uit het zicht gleed,
Ik je weer moest laten gaan.
Ik mezelf weer in mijn hart sneed,
Toen angst me weer liet staan.

Twee kopjes zwart graag en snel,
Gewoon leuk samen zijn, alleen,
koffie en wat praten de rest zien we wel.
Graag zelfs, want zoals jij ken ik er geen.

Laten we het doen en bestel ze maar vast,
Zodat het gat dat jij weer achterliet,
En deze grote leegte in mijn hart,
door ons weer wordt gelast.