Verbonden handen

We tonen elkaar onze werelden
als net gekochte nieuwe knikkers

we nemen elkaar onder de vleugel
en sommen de talen die we kennen op
op een korenveld van vertrouwen
liggen we te filosoferen als Chineze denkers

over de liefde
of die werkelijk tussen ons groeit
of altijd heeft bestaan.

We kleven momenten op elkaars tijdsbalk
zodat we niet lijden aan cultureel verlies
zodat we elkaar niet verliezen
als water dat wegsijpelt tussen onze vingers.

Zullen we elkaar bij de ogen vasthouden
en beloven dat we straten en grenzen
zullen oversteken om de
oceanen samen te brengen?