sorry vader

je kleine meid,
waar is de tijd?
zo lief en onschuldig,
zo braaf en gedudlig.
perfect voor iedereen die kijkt,
maar niets is hoe het lijkt.
je kleine meid, zo vol woede,
zo verstopt, zodat je niets vermoedde.
maanden en jaren vol afkeer,
maar natuurlijk besef je dat niet meer.
jij ging door, terwijl ik bleef staan,
zonder besef wat je me had aangedaan.
langzaam zet ik nu mijn stappen vooruit,
en hoor jij stilaan mijn stemgeluid.
ik sta niet stil en zal niet zwijgen,
het is tijd mijn leven in eigen handen te krijgen.
ik ben niet langer je kleine meid,
die kans ben je helaas kwijt.