Dinsdagsgesprekken

Ik ga elke dinsdag met mijn ma
naar de markt
maar we kopen nooit iets
aan die worstenkraam met gele afdak
waar enkel Duitse klanten staan
vraagt ze me altijd
over wat ik graag spreek (alsof ze me niet kent)
ik weet nooit iets te zeggen
ik kijk liever naar de voorlopige prijzen
of zing liedjes van de Rolling Stones in mijn hoofd.

Ze probeert te achterhalen hoeveel pintjes
ik drink op een feest
welke route ik neem bij terugkeren naar huis

ze zou zo graag willen dat ik mijn handen vaker was
en minder boter smeer
vaker mijn vinger opsteek in de klas
vaker de wekker vroeger zetten

ik slik haar opmerkingen door zonder te kauwen

nooit geweten of ze getrouwd
verloofd of verliefd is
en dat is goed zo
ik weet wel dat ze het liefst op zestig graden wast
en dat ze weet hoe ze petanque moet spelen

als iemand haar vraagt hoe het met haar gaat
altijd knikken en nooit de waarheid vertellen