DE VUILNISBELT
Van alle aardse kleine dingen,
Is het leven wel het grootst
Laten we daarom best bezinnen,
anders wordt het hier zo doods.
De vissen in de zeven zeeën
versmoren onder een verstikkend plastieken plafond;
die plastic afvalberg, die kregen zij zomaar cadeau.
IJsberen en zeeleeuwen - verhongerend - vissen achter ’t net.
Plankton en amoeben falen in hun afvalbeheer.
Aan land is ’t al niet veel beter, ook daar doet de mens zijn best
en wordt de wereld er door koolstofdioxide (CO2 -uitstoot) verpest,
Fijnstof, chemische (gif)producten, radioactiviteit
en alle andere overige desastreuse vuiligheid
dragen er toe bij dat er niets meer – leefbaar - rest
Alsof dat nog niet genoeg is, zijn er ook nog
de geweren, de bommen en granaten van vele domme fanaten.
Mens en dier ademloos op sterven na …..
Insect noch aasgier overleven het,
zodat kadavers achterblijven, onverteerd.
En als binnen honderden of miljarden jaren
aliens hier doorheen het ozongat komen jagen,
vinden zij enkel nog voer voor hun archeologen,
één grote vuilnisbelt
rdckx 11 03 2018
Reacties op ‘DE VUILNISBELT’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!