Aan de hemel

Uit 'het absurdistisch universum'

Een dunne maan raakt het water
en zinkt als een getroffen kruiser.
De hoogste wolken zien de zon
als een oude man de nacht bewaakt .

Een planeet ontbloot haar schouder
en leeft als in een tule bruidssluier.
De verste sikkel ziet de zon
als een geile kol de nacht beslaapt.

Een komeet doemt uit de verte
en nadert als een vergeten kind.
Valt naar de warmte van de zon
als een korte strijd de dag.belaagt.

Guido van Geel