HET PORTRET

Voor Tim

HET PORTRET

De schilder zucht, de schilder zweet
De schilder kreunt en past en meet
Het witte doek dat grijnst hem aan
Want nu moet hij beginnen gaan

De dame die hij schilderen moet
Glimlacht heel vriendelijk en zoet
Al doet zij dat met name wel
Vanwege zijn stringent bevel

Hij heeft zijn ezel klaargezet
En pakt daarna ook zijn palet
Maar juist als hij dan starten wil
Krijgt zijn model jeuk aan haar bil

Waardoor zij even krabben moet
Maar daarna zit ze dan weer goed
En kijkt hem aan met lieve lach
Zodat hij weer aan 't schilderen mag

Hij schildert haar goudglanzend haar
Denkt dan geschrokken: "Godbewaar!"
Want wat hij ziet dat is affreus
Hij ziet een pukkel op haar neus!

Hij denkt: "Da's miserabel zeg!"
Maar daarna vliegt de pukkel weg
Die blijkt gelukkig slechts maar schijn
Want een verdwaalde vlieg te zijn

Daarna wordt hij niet meer gestoord
De schilder schildert vlijtig voort
't Portret is na veel zwoegen klaar
Blij zegt de schilder: "Kijkt u maar!"

Verwachtingsvol kijkt het model
Maar dan verdwijnt haar glimlach snel
Ze zegt vol van intens verdriet:
"Zó dik ben ik toch werkelijk niet?"

"Mijn ogen moeten blauwer zijn
En ook mijn buste is te klein
Mijn haar is zeker niet zo grijs
Dat maak je mij toch echt niet wijs!"

De zitting wordt dus voortgezet
Gecorrigeerd wordt het portret
De schilder doet wat wordt gevraagd
Totdat het zijn model behaagt!

Content verlaat zij dan het pand
Geeft aan de kunstenaar haar hand
Als blijk van haar tevredenheid
Over wat is gekonterfeit

Haar man komt het portret ophalen
Maar weigert om het te betalen
Hij zegt: "Het is een leuke griet
Maar ja, mijn vrouw die is het niet!

Zodat de schilder tot zijn spijt
Bleef zitten met zijn mooie meid
Verbolgen over deze strop
Hing hij de dame toen maar op