Een bron van rust
De rosse weerwolfmaan
bescheen die zomernacht
het koperen Christuskruis
feller dan ik had verwacht.
Ik riep om haar, krijsend
uit alle macht. Met een
olielamp kwam zij kijken
naar mijn jammerklacht
wiegde mij in haar armen
zong slaap kindje zacht
terwijl ze wees naar de
sterren met al hun pracht.
Wat was zij aardig en lief.
Daar heb ik vele jaren later
nog vaak aan teruggedacht.
Vooral nu ze met een
koperen Christuskruis
wordt weggebracht.
Of teruggebracht........
naar een bron van rust ?
Weer word ik door
haar gesust !
Ingezonden door
Geplaatst op
10-02-2018
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Liefde VriendschapReacties op ‘Een bron van rust’
-
Een warm welkom aan boord, goede vriend. De ene gedichtensite is de andere niet. Vijf sterren voor dit gevoelige en verfijnde vers.
Verwijderde gebruiker - 13-02-2018 om 22:07
-
Bedankt voor je warme verwelkoming en de vijf sterren ! Graag wil ik ook jouw werk lezen ! Mvg Claude
Claudelaire - 14-02-2018 om 07:09