Over zij die niets weten

Het sneeuwt
zegt zij
wat sneeuwt
vraagt hij

de lucht valt in brokken
uit elkaar
het land blijft koel
kinderen weten niet waar hun ouders zijn
ouders weten niet waar hun kinderen zijn
alles ligt plat en neuzen lopen stijf

haar kroon valt op de grond
vergeten goud wordt het
hij kijkt toe
drinkt water waar hij nog meer
dorst van krijgt

ze blijft hoog kijken
ze laat zich niet ten onder gaan
dat ze doet
wat ze maar doet
terwijl rekent hij haar uit
in Romeinse cijfers