Toen
Ik heb nu mn oortjes in
Ik luister naar het begin
En nu lig ik op mijn zij
Denkend aan jou en mij
Plots zet ik mn muziek uit
Terwijl ik het lied uit fluit
De stilte komt me tegemoet
Het doet me enigzins goed
Starend met mn ogen dicht
Verzin ik mijn nieuwe gedicht
Luisterend naar de mooie stilte
Denk ik terug aan die kilte
Ik hoor nu nog die gil
Met die ijzersterke wil
Met die onbewogen blik
Flitsend tussen jij en ik
De mooie heldere ogen
Die nooit tegen me logen
Keken me aan met wanhoop
Maar in mn schoenen zat lood
Ik weet, ik heb het slecht gedaan
Hier en op die lelijke verre maan
t Was zeker een erg vuile zaak
En ik sloeg m niet eens aan de haak
Ik moet zeggen dat het me spijt
En ik hoop dat je t me niet verwijt
Je hoeft het eigenlijk niet te begrijpen
Maar alleen je ogen dicht te knijpen
Ik hoop dat je mn hand weer pakt
En dat je ernstige woede weer zakt
Dat je ogen weer lief kunnen kijken
En we samen naar succes kunnen reiken

Ingezonden door
Geplaatst op
02-12-2017
Over dit gedicht
Spijtig
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
SchoolspijbelenReacties op ‘Toen ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!