Diepe put

De put is diep, veel te diep.
Zo diep dat ik de lucht boven mij niet meer zie.
Ik probeer eruit te kruipen, maar het lukt niet. Ik ben moe en de tocht naar boven is te zwaar, te vermoeiend.
Mijn handen doen pijn van het klimmen, mijn hoofd doet pijn van het nadenken. Ik ben alleen ook al zijn er een heleboel mensen om mij heen.
Maar zij zien de put niet, hij is bedekt met een glimlach.
Hij is bedolven onder verwachtingen waar ik niet aan kan voldoen.
De verwachting om sterk te zijn, om goede punten te halen.
De put vult zich met water en ik kan niet weg, ik ben te moe om te vechten.
Misschien laat ik mezelf gewoon gaan.