1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Het meisje dat veranderen wou

Ze koos voor eenzaamheid,
Haar pad kende geen weg terug,
Ze weigerde vooruit te kijken,
Haar blik ging naar de lucht.

Ze had geen reisgenoten,
Geen behoefte ook daaraan.
Ze wou alleen maar vrij zijn,
Van de kettingen rond haar lichaam.

Ze wou een vogel zijn,
Die wegvliegt van haar last.
Met medelijden dacht ze aan de bomen,
Die staan voor eeuwig vast.

Ook wou ze een vlam zijn,
Die danst altijd alleen.
Ze was jaloers op stoom,
Als ze zag hoe snel die verdween.

Misschien wou ze te graag,
Misschien wou ze te veel.
Maar op een koele winterdag,
Was ze weg van het toneel.

De bomen wisten hoe het zat,
De lucht hield stijf haar mond.
Maar volgens een getuige
Was het verhaal mooi afgerond.

Met uitgestrekte armen,
In de zon een laatste keer.
Liet ze al haar angsten varen en toen…
Was ze er niet meer

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 14 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Bomen Eenzaam Vliegen Volgels

Reacties op ‘Het meisje dat veranderen wou’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Het meisje dat veranderen wou