De gedachte

Uit 'Het geriatrische testament'

In zijn schedel trekt hij aan de touwtjes
waar geen woord zijn lippen haalt
dan radeloos zichzelf te ontwarren
in het gevecht dat hij verloren weet

om hem kakelt het hem in de oren
om hem snatert het hem in de ogen
de domheid van de grimassen
de leegheid van hun mededogen

laat het zichzelf ten einde in de steek
op dag de gedachte doemde
uit zijn eigen rommel Golgotha
waar het levenslang gelegen bleek.

Guido van Geel