1001 Gedichten
Op de duin van het leven
Op de duin van het leven
Ik sta op de duin van het leven
Waar ganzen in vrede flaneren
Waar een mythe van heel even
Goddelijke vlammetjes aan laat gaan
Het leven is bij wijlen niet lichtvoetig
Als de gang in duister raakt
Doch is er altijd zijdelinks dat lampje
Wat zegt; ‘Blijf in vertrouwen
Zonnige dagen komen eraan’
Ik sta op de duin van het leven
Waar al het kleine groter is
Omdat prullaria geen liefde geeft
En nimmer mijn hartje vindt
Het hart is de liefde
Het hart is iedere hoge berg
Het hart is de boom en de zee
Het hart is het dekentje wat jou beschermt
Ik sta op de duin van het leven
Waar al zoveel mijn binnenste heeft geraakt
Zonder het woordje liefde
Zou ik hier nu niet lachend staan
__ // __
© Persoonlijke woorden geschreven door Madeleine Oppelaar. 17 November 2017. Tijd close 23:11 uur. Gelieve niet kopiëren zonder een schriftelijke toezegging van de auteur. Dank !
Ingezonden door
Geplaatst op
17-11-2017
Over dit gedicht
Genieten van het leven. Genieten van het kleine wat groter is
Geef uw waardering
Op basis van 20 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Duin Kleinwatgrootis LevenReacties op ‘Op de duin van het leven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!